Akut kalp yetmezliği, acil tedavi gerektiren bir durum olup, önceden mevcut kalp yetmezliğinin kötüleşmesi veya yeni başlayan kalp yetmezliği olarak tanımlanmaktadır. Dünya genelinde olduğu gibi Türkiye'de de hospitalizasyonun en önemli nedenlerinden biridir. Akut kalp yetmezliğine bağlı hastane başvurularının %80'ini önceden var olan kalp yetmezliğinin kötüleşmesi, %15'ini yeni başlayan kalp yetmezliği ve %5'ini ise refrakter kalp yetmezliği oluşturmaktadır.

Hastanelerde uygulanan gelişmiş tedavilere rağmen, hastaların taburcu edilmesi sonrasında mortalite ve hastaneye yeniden başvuru oranları yüksektir. Mortalite oranı hastanede %4-7, taburcu edilme sonrasındaki erken dönemde ise %10-15 civarındadır. Hastaneye tekrar başvuru oranı ilk 60-90 gün içinde %30 ve 1 yıl içindeki başvuru oranı ise %30-40 olarak bildirilmektedir. Akut kalp yetmezliği sebebi ile başvuran hastaların yaklaşık %60'ında koroner arter hastalığı, bunların da %30'unda geçirilmiş miyokard infarktüsü mevcuttur. Akut kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatan hastalarda koroner arter hastalığının bulunması kötü prognozun belirleyicilerindendir. Bu hastaların hem hastane içi hem de taburcu edilme sonrası 60-90 günlük mortalite oranı yüksektir. Bir otopsi çalışmasında iskemik kardiyomiyopatisi bulunan hastaların yaklaşık %60'ında ölüm sebebi akut miyokard infarktüsü olarak belirlenmiştir. Bu çalışma, kalp yetmezliği olan hastalarda akut miyokard infarktüsüne bağlı olarak gelişen ölümlerin çoğunlukla yanlışlıkla kalp yetmezliğinin kötüleşmesi ya da aritmilere bağlandığını ortaya koymaktadır.

Akut koroner sendroma bağlı kalp yetmezliğinde miyokardiyal hasar, kalp yetmezliğinin ana sebebini oluştururken, altta yatan kronik koroner hastalığı varlığında miyokardiyal hasar kalp yetmezliğinin kötüleşmesine yol açar. Fakat akut kalp yetmezliği ve koroner arter hastalığı bulunan hastaların çoğunda hospitalizasyon nedeni akut koroner sendrom değildir. Çünkü akut koroner sendrom ile alakalı olan ya da olmayan kalp yetmezliği kliniği birbirine çok benzer. Akut kalp yetmezliğinde, özellikle koroner arter hastalığı olan kişilerde birçok faktör miyokardiyal durumu tırmandırır.

Akut koroner sendrom ile hastanelere başvuran hastaların yaklaşık %10-20'sinde kalp yetmezliği bulunur. Bu hastalarda kardiyak enzimler oldukça yüksektir ve troponin seviyesi ile kısa dönem kötü prognoz bağlantılıdır. Kalp yetmezliği ile akut koroner sendromda kısa ve uzun dönem mortalite oranı, kalp yetmezliği olmayan kişilerle kıyaslandığında belirgin bir şekilde artmıştır. Prognoz, Killip sınıflaması ile belirlenen kalp yetmezliği ciddiyeti ile ilişkilidir ve Killip sınıfı arttıkça mortalite oranı da artmaktadır.

Kalp yetmezliği hastalarında uzun dönem prognoz, koroner arter hastalığının varlığı ve ciddiyeti ile ilişkilidir. Bu hem sol ventrikül sistolik disfonksiyonu olan hem de sistolik fonksiyonu korunmuş hastalar için geçerli bir durumdur. Akut kalp yetmezliği sendromlarının etyolojisinde koroner arter hastalığı sık rastlanan bir neden olmasına rağmen, bu hastalarda koroner anjiyografi ve revaskülarizasyon oranları düşüktür. Akut koroner sendroma eşlik eden kalp yetmezliği halinde revaskülarizasyon artan hayatta kalma oranı ile ilişkilidir. Kronik koroner arter ve akut kalp yetmezliği olan hastalarda revaskülarizasyonun faydasını araştıran çalışmalar sınırlı sayıdadır. OPTIMIZE-HF çalışmasında akut kalp yetmezliği sebepli hastaneye yatışta yapılan koroner anjiyografinin artmış aspirin kullanımı, revaskülarizasyon ve azalmış 60 ile 90 günlük ölüm oranı ile alakalı olduğu saptanmıştır. Akut kalp yetmezliği olan hastalarda koroner arter hastalığının veya mevcut koroner arter hastalığının durumunu değerlendirmek için ne zaman koroner anjiyografi yapılması gerektiği hususunda bir kural yoktur. Klinik bulgusu olmayan kişilerde dobutamin stres ekokardiyografi ve miyokard perfüzyon sintigrafisi gibi ek testler ile hastalık araştırılmalıdır.